Eastbound

Just a street with the sunset on background

Na zes dagen lang de ronde van Belgrado te hebben gelopen vertrekken we richting Novi Sad. ‘s Morgens vroeg de wekker om de trein te halen van 10:15 uur. Twee dagen van te voren hadden we gechecked bij de informatiebalie en tot onze spijt vertrok de trein niet van Belgrado CS ( waar ons hostel tegen over zit ) maar vanaf Novi Beograd ( nieuw Belgrado ).

Als we met de tram aankomen zien we een verpauperde wijk met een enorme vlooienmarkt. De spullen die hier werden verkocht varieerde van een halve veter tot aan illegale paspoorten. Nadat we nog even hadden getwijfeld om een vers afgekloven pen aan te schaffen zagen we het station. Wie het oude Bijlmer station kent kan zich een voorstelling maken van Novi Beograd. Novi was het trouwens niet echt meer. Terwijl we er onder door liepen om ons kaartje te gaan kopen druppelen de druppels naar beneden en krijgen we zicht op de spullen die de dagen ervoor niet zijn verkocht. Eén grote vuilnisbelt. Maar goed eerst een kaartje kopen. Met handen en voeten maken we de slecht gehumeurde verkoopster duidelijk dat we naar Novi Sad willen. Zoals gebruikelijk schrijft ze voor ons de mogelijkheden op dat is er echter maar een. 13:25! Daar sta je dan bepakt en bezakt op de nationale vuilnisbazaar. We vinden een café (of soort van) waar we onze wachttijd willen uitzitten. Had ik trouwens al verteld dat een gewaarschuwde Marleen en Robin voor 1/2 geldt?

De dag voor vertrek werden we gewaarschuwd door het thuisfront voor wintertijd. Gladjes vergeten. Dus i.p.v. 9:15 ( we waren vroeg ) tot 13:25 uur wachten = 4 uur, moesten we 5 uur volmaken. Het was dus 8:30 uur!! Toen we het bomvolle café binnen wandelende ( ik ouderwets mokkend ) zaten de eerste gasten al hun zondag ochtend biertje te nuttigen en het duurde ook niet lang voordat er schalen met vette worsten verschenen.  We keken onze ogen uit. Gelukkig was het wederzijds. Na 10 potjes kolonisten dobbelspel en 150 potjes pesten kunnen we eindelijk onze kaartjes gaan kopen en daar vonden we dan ook onze eerste meevaller van de dag. De kaartjes kosten 150 Dinar p.p. Schuif de komma twee plaatsen naar links op en je hebt een iets ruim gerekende europrijs. Helaas is het wel een stoptrein waardoor de rit lang en traag is. Dit laatste is specialiteit van de Servische spoorwegen.