Eastbound

Alexander Nevski Cathedral, Sofia

Vanuit Ohrid ergens komen is nog een hele klus. Ons idee was om naar Thessoloniki in Griekenland te gaan. Dit zou een bus naar Bitola, taxi naar Florina (Griekenland) en een trein die mogelijk niet meer reed naar Thessoloniki betekenen. Buiten de onzekerheid van deze route was het ook nog eens enorm prijzig door de taxirit. Terug naar Skopje was de beste route. Daar zouden we beslissen welke vervolgroute werd gekozen afhankelijk van de opties. 11.00 Kwamen we aan in Skopje. 15.00 Bus naar Sofia of 17.00 trein naar Thessoloniki. De bus werd het. Ironisch genoeg had ik in Ohrid (schone lucht remember) een flinke verkhoudheid opgelopen. Kuchend en niezend zat ik in de bus. De influenza hysterie zal in Macedonië ook zijn aangekomen en anders heb ik de hysterie wel aangewakkerd. De busrit was voor de medepassagiers dus minstens even erg als voor mij. Door de wintertijd werd het snel donker en dat is geen pretje in een bus die door de bergen slingert. Echter heeft de Amsterdamse Combino tram mijn evenwichts orgaan zodanig aangetast dat het geen kotstaferelen meer oplevert. Na vijf lange uren komen we om 21.00 aan in Sofia. Ja 21.00. De eerste tijdzonegrens zijn we gepasseerd. Nieuw land, nieuwe tijd, nieuw geld.

De valuta betreft Leva en er zal een ATM gezocht moeten worden om ze te bemachtigen. We proberen het in het aangrenzende treinstation waar een toon op hoge frequentie onze oren zeer doet. Snel Snel Snel dus. Altijd handig. Voor we het weten lopen we in een donkere straat in een stad die door iedereen als gevaarlijk wordt bestempeld. We hebben geen reservering dus lopen op hoop van zegen. Lopen door een donkere straat zonder reflecterende jas. Wat zal mijn vader hier van vinden ? Natuurlijk hadden we wel een hostel op het oog maar bij aankomst bleek dat er gen kamers vrij waren. Inmiddels was het na tienen en de vermoeidheid begon op te spelen (we waren vanaf 07.30 onderweg). Even terug hadden we nog een hostel gezien. We belden aan bij het gesloten hek en een klein, dikkig en grijze man (imagine Kabouter plop) kwam aangewaggeld en deed het hek open. We waggelde, dat Marleen een stuk beter afging dan mij, achter hem aan. In het hostel werden we voorgesteld aan de gastheer Alex en hij showde ons de kamer. De kamer was goed en de T.V. waarop later dat weekend Ajax werd uitgezonden gaf het beetje extra.