Eastbound

Fortress Skopje

Zonder duidelijke reden weigeren we elke keer weer om een taxi te nemen naar het hostel. Zo ook deze keer. Nu het wintertijd is moeten we onze slaapplaats in het donker vinden. Ook nu vinden we het niet in één keer en leren we de buurt kennen door eindeloos in cirkels te lopen door straten die in het cyrillisch zijn aangegeven. Het vragen aan mensen wordt moeilijker gemaakt door de naam van het hostel: Hostel. Jazeker de eigenaar heeft in een creatieve bui de naam Hostel verzonnen of het KVK formulier niet begrepen en foutief ingevuld.
Natuurlijk weten we het weer te vinden en bij aankomst staat er een Macedonisch kopje soep voor ons klaar.
Tijdens het verorberen van deze soep maken we kennis met een Franse jongen uit Parijs. Na een zomervakantie in Kroatië heeft hij contact gehouden met een vakantieliefde uit Skopje. Zoals dat gaat op vakantie beloof je elkaar op te zoeken en in negen van de tien gevallen gebeurd dat nooit. Niet bij deze casanova. Hij is gewoon gekomen. Slapen bij zijn vakantieliefde zit er nog niet in dus is hij in dit hostel gedropt. Het deert hem niet. Sterker nog hij heeft veel plezier in zijn eerste hostel bezoek en wil graag socializen. Wij zijn het eerste slachtoffer en dat zorgt ervoor dat we de rest van de avond doorkomen.

Skopje is de niet hoofdstadachtige hoofdstad van het voormalige FYROM (former Yugoslav Republic of Macedonia). De stad is echter niet groot in haar allure. Uitgaan kan hier echter zoals in ieder ander bruisende stad. Volgens onze Parijsenaar is het “so so nice (met Frans accent)”. Wij zijn hier wederom niet voor het nachtleven maar voor cultuur en architectuur.
Skopje is verdeeld in twee delen door een rivier. Het eerste deel is het moderne winkel gedeelte met westerse invloeden (MCDONALDS!). Meest interessante voor ons is het oude treinstation dat tegenwoordig dienst doet als Museum en herdenkingmonument. De stationsklok staat stil op 17.17. De tijd dat een hevige aardbeving de stad 1963 liet schudden. Het museum viel tegen en stelde een paar opgravingen ten toon. Mooier is de stedelijke architectuur. Bankjes, lantaarnpalen en organisch vormgegeven fietsenrekken trekken de aandacht van de Urban designer en daarmee automatisch ook de vriend van de Urban designer. Het mooiste gebouw is het herdenkinghuis voor moeder Theresa. Jazeker die is hier opgegroeid.
Het tweede deel van de stad is het oude Ottomaanse deel waar minaretten de skyline bepalen (kerken mochten niet hoger zijn dan moskeeën onder de Ottomanen)
Na één dag hebben we Skopje wel gezien en verlangen we naar de omgeving van Ohrid.