Eastbound

Three up the little mountain

De Bulgaarse treinen zijn behoorlijk beter dan de Servische en zorgen ervoor dat we precies op tijd arriveren in Verliko Turnovo. Dit mooie stadje in de bergen is in de regio waar onze ex-buren vandaan komen: de familie Shiskovi.

De familie Shiskovi zijn alleen al een reden om naar Bulgarije te gaan. De familie bestaat uit vader(Sebo), moeder (Nurzhan), dochter(Seniha) en andere dochter (Esin). De familie is half Turks en half Bulgaars dus we kregen met hun het beste uit twee culturen. Maar als ik de familie in één woord moet beschrijven is het gastvrij.  Kortom de Bulgaren hadden een lichte voorsprong voordat we er daadwerkelijk waren.

We verblijven in het Hikers Hostel en het heet zo omdat het aan het begin van een hike pad is.
De volgende dag moeten we er door het mooie weer dan ook aan geloven. Met mijn classic adidassies bestijg ik vol goede moet de bergen. Het is werkelijk prachtig. Vier uur max. heen en weer had Droho ( onze gast heer ) gezegt. Onze conditie valt echter zo zwaar tegen dat wij pas na drie uur heen zijn en na een half uur bijkomen terug toch maar met de bus gaan. Met een beetje schaamte biechten we dit op aan Droho. Tsja Droho, jonge jonge erg laid back. Relaxte gast dus. Verdient zijn centen met het murgen van dit hostel. Dat betekent voor hem een beetje administratie en koffie zetten. Voor de rest een beete facebooken en online pokeren. Allemaal relaxed en chill maar ondertussen hangt er zo’n penetrante pis lucht in de badkamer dat ik me twee dagen niet durf te douchen door de angst flauw te vallen van de amoniakpislucht. Hoe Droho dan ook aan zo’n prachtig plaatje als vriendin komt is mij dan ook een raadsel. Na een dag sightseeing besluiten we de trein te pakken naar Plovdiv.

We pakken de eerste en tevens enige directe (lees: snelste) trein. Snel gaat hij inderdaad zeker. Maa de vierkante wielen maken er een kamelen rit van. Als we langs de balkan bergen stoppen bij een station en de cyrillische naam ontcijferen. schrikken we ons het apenlazerus. Deze plaatst ligt zodanig uit de route dat we bang zijn een vervroegde grens overgang met Turkije tegen te komen. Na verivicatie bij de conducteur kunnen we toch rustig gaan zitten tot we bij plovdiv aankomen. Zien we meteen de rest van Bulgarije.
Een stad komt in het zicht en een meisjevan hooguit een jaar of 14 verteld ons in perfect engels dat het PLovdiv is. We pakken onze spullen en beginnen aan onze toch door de culturele hoofdstad van Bulgarije naar een nieuw Hikers hostel.