Eastbound

Roman Theatre Plovdiv

Hikers hostel again! We weteen dus wat ons te doen staat. En nadat we onze treinticket voor Istanbul hebben gehaald beginnen we aan de klim. Het begin gaat voorspoedig. Plovdiv is vlak. Maar na 20 meter vlak terrein begint de eerste heuvel. De weg is bezaaid met ongelijke stenen dat het lopen bemoeilijkt. Maar dit is met voor niets Stari Grad. Zwetend komen we aan in het hostel waar we Katrinka ontmoeten. Dit 19 jarige onzekere meisje laat ons een kamer zien waarvan ze zelf al weet dat we hier niet willen slapen. De kamer is nog geen meter hoog. Kijkend naar de littekens op mijn hoofd hebben we weinig woorden nodig om onszelf duidelijk te maken. Na 2 kamers in twee verschillende huizen vinden we ons beste bed in het derde huis. Na een verfrissende douche ploven we neer op ons bed in Plovdiv (ik vond hem zelf heel geestig).

The city and Frank.

Plovdiv staat vol met Romeinse bouwwerken en het vijftal heuvels met uitzicht maakt dit voor ons de mooiste stad van Bulgarije. De laatste tijd zijn we een tikkeltje lui geworden dus besluiten we de 2de dag de wekker te zetten voor een dag trip. Waarheen gaan we beslissen in het hostel tijdens het ontbijt. We raken aan de praat met een Amerikaanse jongen en voor we het weten is het 12 uur en te laat voor een dagtrip. We besluiten om vandaag met de Amerikaan mee te gaan. De Amerikaan heet Frank en hij doet vandaag een borderrun. Hij werkt in Istanbul en zijn toeristen visa is verlopen. Dat betekent het land uit en weer in. Istanbul is onze volgende bestemming dus dat geeft gesprekstof voor onderweg. Al pratend bestormen we vandaag twee van de vijf heuvels. Heuvel 1 gaat prima. Heuvel 2 gaat heen ook prima. Af is het probleem. Die verdomde dingen zijn rond dus kwamen we geheel ergens anders uit dan we begonnen waren. Vol goede moed volgen we ons (of Marleens) instinkt. Maar hoe ver we ook lopen geen enkele herkenningpunt. De zon begint onder te gaan dus vragen we het een mevrouw. Het Bulgaars vliegt ons om de oren. Veel aanwijzingen volgen maar elke keer als ze ons iets vraagt of andersom gaat het verkeerd. In Bulgarije hebben ze de gewoonte om ja te schudden en nee te knikken. Juist. Andersom dus. Hilarisch…… achteraf. Melig van het geloop komen we lachend aan in het centrum en besluiten we met zijn drieën een hapje te eten. We blijken beter met elkaar te kunnen opschieten dan we zelf hadden verwacht dus een afspraak voor in Istanbul is snel gemaakt. Volgende dag kunnen we ons klaarmaken voor de nachttrip naar Instanbul en Frank. Bulgarije was ons laatste land in de Balkan en in het continent Europa. Morgen gaan we naar Turkije, naar Istanbul waar we de grens met Azië(of Anatolië) zullen overgaan. De magische grens……..