Jul
14
2010

Achterstallig onderhoud II

Marleen in Kuantan

Marleen in Kuantan, Negeri Mosque in background

We hebben de ouders uitgezwaaid dus het wordt tijd dat we onze eigen route weer gaan uitstippelen. Wat willen we nog zien? Hoeveel zin hebben we nog? En hoeveel geld is er nog te besteden? De eerste vraag is niet relevant want onze wensen lijst is nog oneindig. Zin in het reizen hebben we ook nog steeds. Maar wat willen we nog aan deze mooie reis toevoegen. Eén ding heb ik in mijn hoofd: niet meer vliegen. Tot nu toe hebben we twee keer gevlogen. De eerste keer was over Pakistan heen,  waar we achteraf nog best wel spijt van hebben. Het zou misschien de schakel zijn geweest tussen Iran en India, zodat India iets minder shocking zou zijn geweest. Maar ook door de verhalen op de weblog van fietser Koen, die we ontmoet hebben in Shiraz, is onze interesse in het midden oosten alleen maar groter. Pakistan blijft dus nog op de verlanglijst staan. De tweede keer vliegen was noodzakelijk. Over land vanaf India naar Birma is op dit moment niet mogelijk en er omheen is nog onmogelijker. Tweede keer vliegen was dus overmijdbaar. Een derde keer vliegen wil ik niet. In Kuantan aan de oostkust van Maleisië maken we een plan. Alle kosten worden door ons ingeschat en opgeschreven. Een opurtonistisch plan wordt opgesteld, de zijllen worden gehesen en het tempo opgevoerd. We zijn onderweg naar huis, maar dan wel over land en via Indonesië.

Asian Mokum

Asian Mokum

Onderweg maken we een korte stop in Kuala Lumpur voor de nodige Lonely Planets voordat we doorgaan richting Melaka. Melaka staat bekend om zijn Stads- en, Heerenhuys, (Maleisische) klompen en pakhuizen. Kortom Mokum aan zee. Erg toeristisch maar een heerlijke boulevard en straatjes om door heen te dwalen. We slapen in een guesthouse die gerund wordt door een Fransman met zijn Maleisische vrouw en hun 2 jarige dochter Sahra. Het guesthouse is een loft (grote open ruimte) waar 8 kamers zijn gecreëerd maar tegelijkertijd ook het huis is voor de familie zelf. Dit zorgt voor een prettige huizelijke sfeer. We ontbijten met de gastvrouw en kijken naar de opening van de WK in de woonkamer met meneer des huizes. Kleine Sahra, die door het internationale huis al 4 talen kan verstaan (Frans, Maleisisch, Chinees en Engels) bespringt regelmatig ons bed en haalt boevenstreken uit. We blijven weer eens plakken op een plek. De ware reden van ons bezoekje aan Melaka is de Satay Celup. Je moet in de rij wachten (zo populair is het bij locals) tot er een tafel voor je vrij komt maar dan mag je plaats nemen achter je eigen Satay fondue pan. Vlees, vis en groente aan een stokje naar eigen keus om onder te dompelen in pittige pindasaus. Dat we daar nooit zelf aan gedacht hebben, jammie jammie.

Indian Banana Leaf

Indian Banana Leaf

Robin is overtussen al 4 maanden aan de anti malaria/lariam en begint zich nu aardig beroert van te raken. Het lijkt er op dat Robin zijn lichaam geen zin meer heeft in die rommel. Als we in Johor Bahru aankomen wordt het ons echt duidelijk geen lariam meer voor Robin. Grieperig, futloos en negatief over veel dingen is geen prettige eigenschap van een reisgenoot. Geen goede start van ons nieuwe plan. We missen de wekelijkse boot naar Jakarta en beslissen om wat meer tijd te besteden in Johor Bahru. In Johor Bahru zien we de eerste wedstrijd van het de mannen in Oranje. Terwijl in Nederland iedereen zijn laatste uurtje moet spijbelen om de aftrap te kunnen meemaken, zitten wij lekker met ons bord eten op schoot. Het spel valt zoals gewoonlijk weer tegen en dat betekend dat wij aan iedereen om ons heen veel uit te leggen hebben.

Johor Bahru ligt in het zuidelijkste puntje van Maleisie je kan Singapore bijna aanraken. De brug tussen deze twee landen is maximaal 200 meter lang. Omdat de boot naar Indonesie maar twee keer per week gaat besluiten we eerst de oversteek te maken  een treinrit naar Singapore stad is een uurtje  inclusief grens overgang. Kuala Lumpur was al redelijk modern met westerse standaarden maar Singapore is alles in het kwaadraad. Zodra we ons hotel hebben bereikt met de metro duiken we meteen het toeristen gebied in. Nederland speelt vanvond zijn wedstrijd tegen Japan en we zoeken een plek om dit te kijken. Een uur voordat de wedstrijd begint zien we een jongen met een oranje t-shirt lopen met wel een heel bekend gezicht……..

Satay Celup

Satay Celup

Smile!

Smile!

Waar was dit? /Where was this place?
Written by Marleen in: Azië | Tags: , , , ,

2 Comments »

RSS feed for comments on this post. TrackBack URL


Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

  • Flickr is currently unavailable.

Template: TheBuckmaker.com Blogging Themes | Hosting Free, Wasser trinken