Jul
17
2010

Beleven, Herbeleven

Train to Butterworth

Train to Butterworth

De dag nadat Nederland, met opnieuw lelijk voetbal, Slowakije opzij zette, stappen wij de trein in vanaf Johor Bahru naar Butterworth. Het was een kort weerzien met Johor Bahru geweest. De stad heeft zowel een aangenaam als onaangenaam karakter. Het is Maleisië en dat betekend op iedere straathoek lekker eten, een lekker temperatuurtje (‘s avonds dan) en het leven speelt zich door eerder genoemde feiten allemaal af op straat. Maar Johor Bahru is de eerste stad in Maleisië waar we ons niet geheel veilig voelde. Mannen of jongens die allerlei diensten of ‘middelen’ aanbieden. We zijn na zoveel maanden natuurlijk wel wat gewent maar dat betekend dat je ook veel herkent. Zo ook de aanbiedingen waar je beter niet op in kan gaan en laten die aanbiedingen nou precies worden aangeboden in Johor Bahru.
We hebben in totaal zo’n dertien uur treinen voor de boeg een daarin zitten in het begin van de rit nog enkele uren treinrails die we nog niet eerder gehad hebben. Na een paar uur zijn we erachter dat dit vooral veel is dat we eerder hebben gezien, namelijk palmplantages. Het is zonde, vooral als je weet dat hier ooit prachtige jungle te vinden was a la Taman Negara.

Als de door ons onbereden treinrails erop zit arriveren we in Kuala Lumpur. De plek waar we drie weken hebben doorgebracht en dat is een record deze reis. Het is tevens de stad waar Marleen in het ziekenhuis heeft gelegen en dus automatisch herinnert aan de naarste periode van onze reis. Het was hier in Kuala lumpur dat we beide dachten: erop of eronder, beter worden en doorgaan of ziek blijven en terug naar huis. Maar dit moddergat heeft ook vele positieve herinnerringen: de mensen (Michelle en Adrian) die ons zo goed opvingen en meeleefde met Marleen maar ook de heerlijke drukte van de grote stad maar toch overal nog groen. Kuala lumpur was een heerlijke stad.
In K.L. krijgen we een nieuwe conducteur/treinmanager die meteen één van z’n favoriete films op zet: The Chronicles of Riddick. De komende 2 uur zijn we dus zoet met spetterende hollywood actie en de daarbij horende herrie. Om ons hoofd koel te houden tijdens deze bloedstollende (in negatieve of positieve zin) film wordt de airconditioning nog een beetje opgeschroefd waardoor we dit keer niet in de Sahara op wielen zitten maar in de Sybirië op wielen. We moeten het reizen natuurlijk wel gevarieerd houden.

Food alley

Food alley, Johor Bahru

Na een paar uur rijden komen we aan in Ipoh. De stad waar we ooit te snel zijn weggegaan met het idee om er ook weer terug te keren. Het laatste is nooit meer echt gebeurd. We zullen dus nooit weten of we Ray nog kunnen vinden aan de bar bij de kapper maar de overzoete Ipoh White Coffee zullen we niet snel meer vergeten. De rails vervolgd zijn weg richting Taiping. In deze regenachtige stad zijn wel relatief lang blijven hangen maar in geen zins te lang. Ook hier was het prettig vertoeven en misschien wel het belangrijkste: de beste satay van Maleisië. Als laatste deze treinrit doen we Butterworth aan. Onderweg komen we de mooiste zonsondergang van ons leven tegen. De lucht kleurt blauw, groen, rood en paars en het bergachtige landschap is fenomenaal. Jammer van klef en bef die precies in onze kijklijn zitten en van het moment gebruik maken om hun tongspier te trainen. Butterworth. De plek om naar Penang te komen en op dit moment de plek waar we gaan overstappen (met één dag tussenpauze). Maar voorral de plek waar we na zeven maanden onze ouders weer zagen en het grote neem-je-ouders-mee-op-reis avontuur voor ons begon.

We besluiten de rode tuin op te zoeken voor een hapje eten en een vleugje W.K. voetbal. Op naar overmorgen. Op naar weer een nieuw land. Op naar de volgende stap richting huis. Op naar weer een nieuw hoofdstuk.

Waar was dit? / Where was this place?

­­­­­­­­­­­­­­

Written by Robin in: Azië | Tags: , ,

3 Comments »

  • Rob van Zijll says:

    Een reis, waarvan we nu zeggen, het is niet werkelijk gebeurd, het is een verre droom. Penang het eiland wat ons hart heeft gestolen met als grote trekpleister George Town, de stad van de twee gezichten Oost en West.

    Rob

  • Dieneke says:

    weer een heel mooi verhaal Robin.
    We kunnen ons h5erbi1 dus helemaal inleven , want een deel is “bekend terrein”…
    goeie reis xxxx Dien/Mam

  • motherboard says:

    motherboard…

    Beleven, Herbeleven | Eastbound…

RSS feed for comments on this post. TrackBack URL


Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

  • Flickr is currently unavailable.

Template: TheBuckmaker.com Blogging Themes | Hosting Free, Wasser trinken