Aug
12
2010

World on the move

Yangmei heeft ons Chinese hart sneller doen kloppen. Dit smaakt naar meer maar de goede smaak verdwijnt snel door het dieet dat ons is opgelegd door visum restricties. We kunnen simpelweg niet langer in deze (prachtige) provincie blijven doordat we moeten blijven denken aan onze terugreis en in die reis is een tochtje door Rusland onvermijdelijk. Rusland verlangt van haar bezoekers een visum en deze is niet gratis te verkrijgen bij een fles Vodka. Sterker nog. De visum verhalen over Rusland waren beangstigend en werden eigenlijk van kwaad tot erger. De organisatie die ons hielp met de officiële uitnodiging (dat een vereiste is voor een visum) vertelde dat we de meeste kans zouden hebben in Shanghai. Dus dat is de route die we volgen.

One-day-friend One (Wan)

One-day-friend One (Wan)

De treintrip laat ons beseffen wat we overslaan in de 30urige treinrit. Het landschap is adembenemend, groene rijstvelden worden afgewisseld met heuvellandschappen die weer overgaan in borstvormige (exclusief tepel) bergen en als tenslotte de ondergaande zon de bergruggen en rijstvelden een sinaasappel kleurige gloed geeft zijn we verkocht. Dit land schiet met stip de To-do lijst binnen.

Als we wakker worden staat ons vers verworven Chinese vriend Wan (of One) op de stoep. Hij wil graag meer weten van ons en aangezien hij op de trein de enige is die een paar woorden Engels spreekt dient hij meteen als tolk voor de rest van onze coupe die nu eindelijk hun nieuwsgierigheid kunnen beantwoorden. De verbazing galmt door de ruimte als duidelijk wordt dat we al maanden onderweg zijn en het kost moeite om iedereen ervan te overtuigen dat we geen kleinkinderen van Marco Polo zijn. Het zal waarschijnlijk door de grootte van het land komen dat deze Chinezen niet gewend zijn aan toeristen. Het geeft ons weer een beetje het pioniers gevoel. Als ik nogmaals moet uitleggen dat Van niet mijn voornaam maar een deel van mijn achternaam is rollen we met één minuut vertraging binnen op Shanghai South station. Op een rit van 30 uur één minuut vertraging hebben is een punctualiteit die zelfs de Duitsers afgelopen jaar niet konden overtreffen.

Colours of China

Colours of China

Vluchtig nemen we afscheid van Wan en spoeden we ons naar de metro om nog voor het weekend onze visum aanvraag in werking te stellen. Als we bij het Russische consulaat aankomen begint de negatieve spiraal te draaien. We komen op tijd om een visum op te halen maar om een aanvraag in te dienen zijn we ruim een uur te laat. De beste medewerker verteld ons dat we na het weekend kunnen terugkomen en dat onze papieren er goed uitzien maar dat de verwerking van een visum tien werkdagen duurt. Het komt er op neer dat we twee weken in Shanghai moeten blijven en dat was nou net de dominosteen die niet moest omvallen. Ten eerste is Shanghai duur, deze tijd dubbelduur aangezien de World Expo in de stad is. Ten tweede moeten we nog een Wit-Russisch visum aanvragen in Beijing. Ten derde kunnen we zonder paspoort niet inchecken in hotels dus zitten we vast in het hotel waar we nu zitten en kunnen we een verblijf in goedkopere omliggende plaatsen vergeten. Ten vierde is ons Chinese visum niet oneindig geldig en moeten we 10 dagen nadat we ons paspoort terughebben China uit zijn. Het vierde punt heeft weer invloed op onze reis die we van oost naar west China gepland hadden, dat gaan we niet meer redden. Kortom we worden in de hoek gedrukt en we hebben twee weken om te bedenken hoe we daar uit gaan komen, zonder te vliegen.

Shanghai

Shanghai

In de tussentijd krijgen we een enorme kans om twee weken van de moderniteit van Shanghai te genieten. En modern dat is het. Het verschil tussen een plaats als Yangmei en Shanghai is als dag en nacht maar daardoor ook tekenend voor de ontwikkeling die China doormaakt. Onze reisgids verteld ons dat het percentage van de bevolking dat onder de armoede grens leeft ongeveer 10% (gemeten in 2004) terwijl dat rond de tijd van de hervorming (eind jaar 70) nog 64% was. China maakt dus een enorme economische ontwikkeling mee. Is dat goed nieuws? Voor de mensen die niet meer onder de armoede grens leven natuurlijk wel. Maar het heeft ook z’n negatieve kanten. Een van de redenen dat China zo kan moderniseren is de besluitvaardigheid die men bereikt door het ontbreken van oppositie en daarmee tegengeluid. Een simpel voorbeeld zit hem in een trein die we één van de dagen vanaf Shanghai nemen voor een dagtrip. De snelste trein van onze reis (350km/u). Maar onderweg zie je dat de treinrails dwars door voormalige woonwijken raast. Half gesloopte woonblokken is het resultaat. Dit zelfde beeld was te zien vlak voor de Olympische spelen, hele wijken werden gesloopt zonder dat de bewoners ook maar iets of iemand hadden om tegen te klagen. Dit is beeldend voor de besluitvorming in China, geen weerstand, lange halen, snel thuis.

De modernisering brengt ook globalisering met zich mee. De koe en wagen die we nog zagen in in Yangmei is vervangen door de scooter (wel elektrisch dat wel), de traditionele waaier heeft plaats moeten maken voor de airconditioning, de noedels is Burgerking-hamburger geworden en het Chinese ontbijt bestaat ondertussen uit een croissant en een kop Italiaanse koffie. Het heeft zo z’n invloed op de reiservaringen. Shanghai is een grote moderne stad maar een trip vol nieuwe ervaringen zullen we er niet maken. Nee het lijkt veelte veel op thuis alleen dan met veel Chinezen. Bovendien zorgt de economische groei voor een enorme consumptiemaatschappij en het grote probleem bevindt zich in de voedselindustrie. De bevolking heeft toegang gekregen tot dezelfde voedselbronnen als wij westerlingen. Voor China is dat fantastisch maar ondertussen is hun eetpatroon gevarieerder geworden dan het was en vooral de vraag naar vlees is toegenomen. Maarja, wie maakt er even meer vlees?

Shanghai

Shanghai

Hoe je het ook wendt of keert, China is bezig aan een enorme opmars en alle wijst erop dat het de toekomstige wereldmacht is. Ik ben geen groot econoom met een toekomstvisie en deze informatie zal voor menigeen niet nieuw zijn. De grote bedrijven zijn inmiddels al begonnen met hun koffers pakken en vertrekken uit Nederland en soortgelijke landen om zich in China te vestigen. Ongetwijfeld gaan we in Nederland de gevolgen van de Chinese groei voelen en zal er een antwoord van Nederlandse bodem moeten komen. Maar zolang we ons in Nederland bezig houden met zaken als kopvoddentax, wel of niet toestaan van een eenzaam zeilreisje en maanden bezig zijn met kabinetsformaties, zullen we nooit toekomen om een fatsoenlijk antwoord te geven.
Ondertussen kunnen wij het antwoord ook niet geven en zijn ook wij meer bezig met onze eigen (visum)probleempjes. HOE NU VERDER?!

Meer foto’s? Click!

Waar was dit? / Where is this place?

é

Written by Robin in: Azië | Tags: , , , ,

No Comments »

RSS feed for comments on this post. TrackBack URL


Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

  • Flickr is currently unavailable.

Template: TheBuckmaker.com Blogging Themes | Hosting Free, Wasser trinken