Aug
21
2010

Beijing

Beijing, een verademing vergeleken bij Shanghai. Alleen al de temperatuur is veel lager en daardoor menselijker. De trein vanuit Shanghai raasde 250 km/u richting Beijing en onderweg zagen we de temperatuur van binnen en buiten steeds dichter naar elkaar toekomen. Maar Beijing voelt en het ruikt meer als China dan Shanghai doet. Er zijn een steden die meteen lekker aanvoelen, ze zitten als gegoten of anders gezegd: liefde op het eerste gezicht. Ik heb geen idee of er veel mensen zijn die dit zelfde gevoel kennen of dat dit gevoel afhankelijk is van het soort en hoeveelheid steden dat je al hebt gezien. Wij hebben het geluk dat we veel steden hebben gezien en dat we eigenlijk al binnen een minuut kunnen vertellen of een stad helemaal ons ding is.

Smile, you're on The wall

Smile, you're on The wall

Tijdens de reis zijn er niet veel voorbeelden geweest van dit soort steden. Istanbul was er één. Een stad waar we twee weken hebben gezeten en zonder probleem nog een paar weken onszelf konden vermaken. Alle steden daarna waren leuk, ieder met een eigen interessant iets maar nooit haalden ze het niveau van een stad zoals Istanbul bij ons had gehaald. Een lange tijd duurde het voordat we weer een stad tegenkwamen die hetzelfde met ons deed. Singapore. Geheel andere stad dan Istanbul maar weer een stad waar we ons geen dag verveelde en aan het einde van ons bezoek (van opnieuw twee weken) nog steeds het gevoel hadden dat we bezienswaardigheden hadden gemist. Tot voor kort hadden we voor onszelf twee wereldsteden, vanaf vandaag heeft een derde grootmacht zich bij het rijtje toegevoegd: Beijing.

Hutong, Beijing

Hutong, Beijing

Eén van de kenmerken van een stad zoals Beijing is dat je er uren rond kunt lopen, of beter dwalen, zonder dat je verveeld raakt. Beijing is vanaf bovenaf zoals een GRID systeem zoals New York dat kent. Binnen het grid systeem bevinden zich een aantal ringwegen. Tussen de binnenste en de middelste ringweg bevind zich de Hutong. De Hutong (Nauwe steegjes) zijn de woningen van de arbeidersklasse en die was, zoals bekend, behoorlijk groot onder het communistisch regime. De straatjes zijn behoorlijk in aan het stijgen in populariteit onder de toeristen worden langzaam maar zeker behoorlijk gerestaureerd. Maar veel van de Hutong moet wijken voor moderne nieuwbouw woningen die bestemt zijn voor de splinternieuwe middenklasse die is ontstaan na de hervormingen. De straten zijn fantastisch om doorheen te struinen en het oude Chinese stedelijk leven te zien. Het is te hopen dat de autoriteiten van Beijing of Unesco dit prachtig stukje architectuur net zo waarderen als wij doen en gaan beschermen zodat het straks dezelfde allure heeft als de Jordaan in Amsterdam.

Niet alleen in de Hutong is de cultuur van China te vinden maar ook in de parken vonden we een uniek stukje China terug. In het park stond een grote groep volwassen en van afstand leek het alsof er iets gaande was waar ze allemaal tegelijk naar stonden te kijken. Naar mate we dichterbij kwamen werd het ons duidelijk dat het eerder een soort vrijmarkt was. Eenmaal aangekomen zagen we dat er eigenlijk niets te koop was maar dat er verschillende volwassen op een krukje zaten met een vel papier met daarop een voor ons onleesbare tekst. Het enige dat we konden lezen op de blaadjes waren getallen en die varieerde van 30 tot en met 35 (soms zelfs op hetzelfde blad) en 1.62 tot en met 1.67 (tevens soms op hetzelfde formulier). De lokale marktlui kon niet duidelijk maken wat er gaande was en zodoende hebben we minuten lang rond gelopen en gegist naar de bedoeling van dit alles totdat we andere Engels sprekende blanken zagen.

People offering their children

People offering their children

Het bleek een soort uitwisseling te zijn van gegevens van hun kinderen. Kortom ze waren hun kinderen aan het aanbieden in de hoop een geschikte bruid te vinden. één van de gevolgen van de een-kind politiek is dat er relatief meer jongens zijn dan meisjes en dat het daardoor moeilijk is een geschikte kandidaat te vinden om mee te trouwen. Trouwen is groots in China en de geschikte kandidaat vinden een zaak waar blijkbaar de gehele familie zich voor inzet en op een veredelde koemarkt hun kind te “koop” aanbied.

De rest van de week wordt gevuld met bezienswaardigheden zoals de verboden stad, een grote muur, een olympisch vogelnest en opnieuw een visum aanvragen. Dit keer was Wit-Rusland aan de beurt. Zo gesloten als het land lijkt zo open was de ambassade. De eerste ambassade waar we ons welkom voelde. We mochten met z’n alle om een grote ronde tafel gaan zitten waar we hulp kregen bij het invullen van de formulieren. Ondertussen werden er kopietjes voor ons gemaakt, werden we geadviseerd over het soort visum die beschikbaar zijn en werd er vriendelijk onderhandeld over de dag van ophalen. Klant is koning zeg maar. Is eens wat anders dan de intimiderende personen die je vaak vindt in Ambassades. In ieder geval was het visum een makkie en zijn we helemaal klaar voor de grote reis terug. Nu maar hopen dat Rusland ook klaar is voor ons, want over drie uur stappen we in de trein naar Moskou!

Written by Robin in: Azië | Tags: , ,

No Comments »

RSS feed for comments on this post. TrackBack URL


Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

  • Flickr is currently unavailable.

Template: TheBuckmaker.com Blogging Themes | Hosting Free, Wasser trinken