Eastbound

11 maanden, 19 landen, 75 steden, 38 treinen, 35.000 kilometer
in 1 cirkel door Eurasië.

In onze dromen zitten we nog dagelijks in de trein of lopen we over de straten van een willekeurige stad. Het is precies 5 maanden geleden dat wij weer ´landen´ met de trein in het mooie Amsterdam. De afgelopen weken hebben we onze reis herbeleefd door aan ons boek te werken. Alle verhalen van onze webblog hebben we gebundeld in een boek, geïllustreerd met de bijbehorende foto´s. Nu kunnen we elke dag terugbladeren en denken aan een fantastische ervaring.

Jullie reacties op de verhalen en het mee-leven met onze reis heeft ons veel steun gegeven. Bij deze willen wij jullie allemaal erg bedanken hiervoor! We hebben met veel plezier onze belevennissen met jullie willen delen.

Inmiddels hebben we allebei een leuke baan gevonden. We hebben iedereen weer begroet en zijn gewend aan het Nederlandse leventje. We gaan de reis Eastbound eens goed laten bezinken maar stiekem fantaseren we wat ons volgende avontuur kan worden.

amsterdam, 5 september 2010

Robin in the Oriënt express

De laatste dag Plovdiv is meteen de laatste dag Europa. Na ruim zes weken Balkan zijn we toe aan iets nieuws. Nieuwe cultuur,  nieuwe taal (hoewel ik het cyrillisch net aardig onder de knie krijg) en nieuwe menukaart. Deze dag bestaat uit wachten, wachten, hangen en wachten. De trein vertrekt pas om 22.00 die avond. Het plan om uit te slapen en rustig aan te doen is muslukt dus we zitten om 10.00 al aan het ontbijt. Onze nieuwe vriend Frank was al vroeg vertrokken voor de bus. Wij willen hoe dan ook zoveel mogelijk met de trein ook al moeten we de hele dag wachten. Met de derde bak koffie zettelen we ons in de knusse veranda van het hostel. Terwijl ik me vermaak met een acht weken oud katje knoopt Robin een gesprek aan met de twee hostel medewerkers. De spirituele gedachten van Antoon, één van de twee hostel medewerkers, gaan mijn pet te boven. Voor Robin de uitgelezen mogelijkheid om daar dieper op in te gaan. Volgens Antoon konden we makkelijk naar Afghanistan. Zolang wij maar niet aan angst dachten waren er ook geen kogels. “Just believe man!” Ehhmm Juist ja. (more…)

Roman Theatre Plovdiv

Hikers hostel again! We weteen dus wat ons te doen staat. En nadat we onze treinticket voor Istanbul hebben gehaald beginnen we aan de klim. Het begin gaat voorspoedig. Plovdiv is vlak. Maar na 20 meter vlak terrein begint de eerste heuvel. De weg is bezaaid met ongelijke stenen dat het lopen bemoeilijkt. Maar dit is met voor niets Stari Grad. Zwetend komen we aan in het hostel waar we Katrinka ontmoeten. Dit 19 jarige onzekere meisje laat ons een kamer zien waarvan ze zelf al weet dat we hier niet willen slapen. De kamer is nog geen meter hoog. Kijkend naar de littekens op mijn hoofd hebben we weinig woorden nodig om onszelf duidelijk te maken. Na 2 kamers in twee verschillende huizen vinden we ons beste bed in het derde huis. Na een verfrissende douche ploven we neer op ons bed in Plovdiv (ik vond hem zelf heel geestig). (more…)

Three up the little mountain

De Bulgaarse treinen zijn behoorlijk beter dan de Servische en zorgen ervoor dat we precies op tijd arriveren in Verliko Turnovo. Dit mooie stadje in de bergen is in de regio waar onze ex-buren vandaan komen: de familie Shiskovi.

De familie Shiskovi zijn alleen al een reden om naar Bulgarije te gaan. De familie bestaat uit vader(Sebo), moeder (Nurzhan), dochter(Seniha) en andere dochter (Esin). De familie is half Turks en half Bulgaars dus we kregen met hun het beste uit twee culturen. Maar als ik de familie in één woord moet beschrijven is het gastvrij.  Kortom de Bulgaren hadden een lichte voorsprong voordat we er daadwerkelijk waren.

(more…)

Street musician in Sofia

De volgende dag begon met een bezoek aan de grote indoor markt waar wij ons ontbijt haalden. Na het ontbijt kwamen we het eerste teken van de “Swine flue” tegen. Een mondkapje. Ik weet nog steeds niet waar ik banger voor moet zijn. De ziekte of de hysterie die het met zich meebrengt. De enige keer dat ik deze mondkapjes eerder had gezien was op de operatietafel in het ziekenhuis en op TV beelden van China tijdens het Sars tijdperk. Lachen is het trouwens wel. Met Marleen door de stad lopen en bij elke nies van Marleen die angstige blikken te zien. Aangezien Marleen 200x per dag niest kan je de lachspieren werkelijk zien groeien. (more…)

Beste restaurant:

1. Little Bay – Belgrado (www.littlebay.co.uk/beograd.html)
2. Nishta – Dubrovnik (www.nishtarestaurant.com)
3. To be or Not to be – Sarajevo

Mooiste treinritten: (more…)

Stay in bed all day watching the view

Jammer genoeg is het treinnetwerk in Macedonië niet zo ontwikkeld. Ohrid moet dan ook bereikt worden per bus. De buschauffeur rijdt als een Servische trein dus dat geeft ons de tijd om onder het genot van muziek naar de prachtige bergen te kijken. De bergen zijn bezaaid met bomen en in deze tijd van het jaar hebben ze prachtige kleuren. Na drie uur komen we aan in Ohrid. (more…)

Fortress Skopje

Zonder duidelijke reden weigeren we elke keer weer om een taxi te nemen naar het hostel. Zo ook deze keer. Nu het wintertijd is moeten we onze slaapplaats in het donker vinden. Ook nu vinden we het niet in één keer en leren we de buurt kennen door eindeloos in cirkels te lopen door straten die in het cyrillisch zijn aangegeven. Het vragen aan mensen wordt moeilijker gemaakt door de naam van het hostel: Hostel. Jazeker de eigenaar heeft in een creatieve bui de naam Hostel verzonnen of het KVK formulier niet begrepen en foutief ingevuld. (more…)

In the train to Skopje

Na vier weken vinden we het tijd om de eerste wijziging in onze oorspronkelijke route aan te brengen. De Balkan is ons goed bevallen, maar voor ons gevoel zijn we er wel wat snel door heen gereist.  Macedonië plakken we er aanvast. De trein van Nis naar de hoofdstad vertrekt om 11:30 uur van spoor 3. Op dat tijdstip komt er een trein aan op spoor 1. Na de omroepstem beginnen veel mensen in de richting van deze trein te schuiven. Natuurlijk hebben wij niks van het omroepbericht begrepen. Even checken voor de zekerheid;

Persoon 1: “To Skopje?” – “ja”.
Persoon 2: “To Skopje?” – “nee”.
Persoon 3: “To Skopje?” – “ja”.
2 tegen 1, het zal wel goed zitten. (more…)