Jul
30
2010
2

Het oude zeer en de glimlach

Vanaf het uitstappen uit de trein tot het arriveren met de gedeelde taxi werd ons vertrouwen in de mens op proef gesteld. Op het moment dat we de trein uit kwamen stond er een leger aan tuk-tuk chauffeurs, gekleed in officieel uitziende oranje hesjes, ons op te wachten. Het laatste stuk tot aan de Combodiaanse grens werd voor 60 Baht aangeboden. In de regel wordt er 200% van het ‘eerlijke’ bedrag aangeboden. Met een beetje afdingtalent gaat er al snel 30% van de prijs af. Gelukkig is Marleen een waanzinnig goed in haar charmes gebruiken om af te dingen. Op het moment dat onze niet Engels sprekende chauffeurs met ons wegreed wisten we al waar het op uit zou draaien. Vlak voor de grens sloeg hij een weg in die niet richting de grens ging. In plaats daarvan werden we keurig afgeleverd bij een zogenaamde travel agency waar we vriendelijk werden verzocht een arrivel kaart in te vullen. Als je op dit soort duistere zaken ingaat ben je zo een paar extra dollars kwijt voor een (nep) visa en allerlei andere onnodige services. Marleen en ik hadden al een visum waardoor de “dienst” verlener makkelijk konden afschudden en hij de Tuk-tuk bestuurder (die een flinke commissie krijgt door ons bij hun af te leveren) met ons weer weg stuurde. De tweede truc van de chauffeur was het doen alsof hij geen wisselgeld had waardoor hij alsnog het door hem gewenste bedrag kreeg. Ook dit is makkelijk te omzeilen door je geld te wisselen bij één van de vele kleine winkeltjes langs de weg. (more…)

Written by Robin in: Azië | Tags: , , ,

Template: TheBuckmaker.com Blogging Themes | Hosting Free, Wasser trinken