Eastbound

Hallo allemaal,

Hier wat filmpjes om het wachten tot de volgende verhalen wat makkelijker te maken. (more…)

Het eten was toch een beetje vreemd. Samen met de andere twee gasten zaten we aan tafel maar daar zat geen Miran of andere familieleden. Waarom is ons een beetje onduidelijk. Een ding weten we wel, de gasten zijn het belangrijkste in huize Miran. Het was dan ook strikt verboden om te helpen. Dit bracht ons bij de vreemde situatie waarbij de gasten rond de tafel zaten en de gastheer druk was met eten serveren.

Gelukkig had Miran later de tijd om bij ons te zitten. Er ontstond een interessante discussie over normen en waarden in Bosnie & Herzegovina en hoe deze verschilde tussen man en vrouw. De tijd vloog voorbij en we moesten onze tas gaan inpakken voor de volgende ochtend. (more…)

Marleen aan het schrijven

De reden waarom Miran zo nerveus was had met voetbal te maken. Bosnie en Herzegovina kon zich voor het eerst in de geschiedenis plaatsen voor de play-off voor het WK voetbal. Alleen winst was genoeg en zo geschiedde. Wat hierna gebeurde kan worden bestempeld als een historisch volksfeest.  Voor de herzegovaren betekend dat toeterend met de auto (net als de Turken) door een menigte rijden en dan zoveel mogelijk verbrand rubber veroorzaken, vuurwerk afsteken en natuurlijk zingen! Met onze neus in de boter. Anders kan ik het niet beschrijven.

(more…)

Sarajevo wordt langzaam wakker en de roodoranje gloed van de zon komt langzaam achter de berg vandaan als we het station verlaten. 2.5 Uur te gaan. De coupe zit voor het eerst tijdens onze reis vol. Een jongen van onze leeftijd met heavy metal uit zijn koptelefoon als ochtendgeschek voor iedereen, een oude vrouw die na 1 zin het communiceren met ons opgeft, een jongen van plusminus 30 die ook op reis is en een zwaaropgemaakte vrouw van dertigplus die gekleed is alsof ze naar kantoor gaat. Bij geen van alle voel ik de behoefte om te communiceren. We hebben 2,5 uur landschap voor de boeg en ik zal daarvan genieten. En ja het landschap is prachtig (wederom). Een echte bergrit. Dat betekend vlak langs de afgrond, over bruggen die eruit zien zoals je jezelf voorstelt of je op hoopt maar het bekent ook dat je tunnels tegenkomt. Vijfenzestig stuks! Dat is veel in 2,5 uur. De rit trekt dan ook aan je voorbij als in een ouderwetse diavoorstelling.Voor we het wisten was Mostar daar. En keurig op tijd (are you watching NS?!). We stapte uit en een stem vroeg “Are you Marleen?……” (more…)

We zijn ons hostel (HCC) uitgezet. Ik kan ze niet ongelijk geven. Marleen snurkte zo hard dat de overige gasten er niet van konden slapen. Half Sarajevo dacht dat de Serven weer aanvielen en bij die gedachte rende ze met zijn alle met een schep richting het vliegveld om de tunnel een nieuw leven in te blazen. Gelukkig was er nog een hostel die ons wilde opnemen. Nadat we onze spullen dar gedropt hadden zijn we als een gek twee treintickets gaan kopen. Nog steeds werden we door iedere Sarejevaan aangekeken vanwege het snurkgedrag van Marleen. Ik vermoedde dat het inmiddels al regionaal nieuws was en hoopte dat het nieuws Mostar nog niet had bereikt. Mostar is namelijk de volgende bestemming. Nog even de skyline van Sarajevo op de foto zetten en een snelle hap bij To be or not to be (beste eettent van Sarajevo)voordat we vroeg ons bed in duiken. (more…)

Lijn 3 Sarajevo – Muiderpoort station

Na een wat onrustige nacht ( nieuwe geluiden, drukte op straat etc. ) Gaan we s’ochtends opzoek naar een bakkertje. We hebben de oude stad voor ons gevoel al een paar keer in de rondte gelopen als we een bakkertje vinden. We vragen ons sterk af of we ons hier nog wel 2 dagen kunnen vermaken. Waren onze verwachtingen te hoog geweest voor de stad? Robin heeft gelezen over een tunnel, die belangrijk is geweest tijdens de oorlog “92 – ” 95, daar willen we beslist naar toe. De meid achter de balie van het hostel laat op een kaart zien waar het is, het ligt een eind buiten de stad en op eigen gelegenheid is het bijna niet te doen. Beiden worden we niet warm van een “georganiseerde tunnel tour”. Bang voor een city tour bus net 60+ ers en Japeners met veel camera’s. Onze intresse wint het, en besluiten het toch te doen. Om 14 uur staan we op de afgesproken plek. We zien nog een paar anderen, duidelijk toeristen, met een plattegrondje omzich heen te kijken. Het blijken ook tunnel-tour klanten te zijn. 3 Jongens, eind 20 uit Nieuw Zeeland. Uiteindelijk met zijn achten ( niet ouder dan 30 ) worden we opgepikt door een gozer. (more…)

Nadat we de grens met Bosnie en Herzegovina passeerde vervaagde het geluid van de Ipod en werd ik gegrepen door het landschap en de activiteiten rondom de trein. De eerste minaretten komen voorbij en de akkers smeulen van de verbrande maisvelden. Het landschap is heuvelig maar wordt steeds bergachtiger. Maar wat vooral opvalt is hoe groen de bergen zijn.

De trein wordt ook levendiger. Waar het in Kroatie nog een incident was als iemand in “the middle of nowhere” de trein uit of instapte, is dat hier eerder de regel. Ik merk dat ik moeite heb om al deze dingen in me op te nemen en begin als een gek foto’s te schieten. Dan komen we bij een iets groter station (Banja luka). In Banja luka staan de mensen die in de trein willen al te wachten op het perron (Een iets groter station kenmerkt zich doordat het perrons heeft in tegenstelling tot de kleinere stations waar je zowaar een atleet moet zijn om de trein in of uit te komen). Vanuit de stations hal zie ik een jonge man aankomen die een iets oudere man ondersteund. (more…)