Eastbound

Dag 1

Gespannen staat er een grote groep toeristen op toegang tot het perron te wachten. Ze zien er niet uit als typische backpackers terwijl ze wel een backpack hebben. De groep beweegt zich voort als een formatie duiven boven een plein. Waar de één gaat gaat de ander. Al snel blijkt dat dit om een zwerm Duitsers te gaan die onderdeel zijn van een reisgezelschap. We gaan ervoor het gemak maar bij zitten om de groep te bekijken. Als een grote organische golf zwaaien ze hun tas over hun schouder en maken zich klaar om naar het perron te gaan. (more…)

Beijing, een verademing vergeleken bij Shanghai. Alleen al de temperatuur is veel lager en daardoor menselijker. De trein vanuit Shanghai raasde 250 km/u richting Beijing en onderweg zagen we de temperatuur van binnen en buiten steeds dichter naar elkaar toekomen. Maar Beijing voelt en het ruikt meer als China dan Shanghai doet. Er zijn een steden die meteen lekker aanvoelen, ze zitten als gegoten of anders gezegd: liefde op het eerste gezicht. Ik heb geen idee of er veel mensen zijn die dit zelfde gevoel kennen of dat dit gevoel afhankelijk is van het soort en hoeveelheid steden dat je al hebt gezien. Wij hebben het geluk dat we veel steden hebben gezien en dat we eigenlijk al binnen een minuut kunnen vertellen of een stad helemaal ons ding is. (more…)

De twee weken die we te besteden hebben in Shanghai dreigen in het water te vallen. Daarentegen is water hetgeen dat we te kort komen om fatsoenlijk buiten te kunnen lopen. Het is namelijk warm, heel warm. Een continue temperatuur van 40 graden en dat zonder dat de zon echt schijnt. Hittegolf. We lijken er een abonnement op te hebben. De minder warme dagen (lees 37 graden) zijn op een hand te tellen en daarmee ook de dagen dat wij iets fatsoenlijks kunnen ondernemen. Op een van die dagen trekken we de stad in om volledig omver gewalst te worden door massa’s mensen. (more…)

Yangmei heeft ons Chinese hart sneller doen kloppen. Dit smaakt naar meer maar de goede smaak verdwijnt snel door het dieet dat ons is opgelegd door visum restricties. We kunnen simpelweg niet langer in deze (prachtige) provincie blijven doordat we moeten blijven denken aan onze terugreis en in die reis is een tochtje door Rusland onvermijdelijk. Rusland verlangt van haar bezoekers een visum en deze is niet gratis te verkrijgen bij een fles Vodka. Sterker nog. De visum verhalen over Rusland waren beangstigend en werden eigenlijk van kwaad tot erger. De organisatie die ons hielp met de officiële uitnodiging (dat een vereiste is voor een visum) vertelde dat we de meeste kans zouden hebben in Shanghai. Dus dat is de route die we volgen. (more…)