Eastbound

De laatste dag Hanoi besteden we in één van die heerlijke cafeetjes in de oude stad. Zo’n café met grote ramen en lekkere stoelen waarin je uren achter elkaar de hordes toeristen, traditionele Vietnamese verkopers, brommers en hippe jonge Vietnamezen, kan bekijken terwijl ze de straat proberen door te komen als zand door een zandloper. Maar ons caféleven is niet oneindig we moeten onze spullen pakken om richting het treinstation te gaan. Nog even wat extra geld pinnen om wat lekkers te kunnen halen voor in de trein. Terwijl Marleen het pinhokje induikt wordt mij een echte slangenbeet aangeboden, of dat is wat ik eruit kan opmaken. Ik weiger. Marleen komt ondertussen het pinhokje uit met een rood hoofd: ze heeft veel te veel gepind. Namelijk het tienvoudige van wat nodig was (“maar 1 nulletje te veel”). Altijd handig 2.000.000 Dongetjes vlak voordat je het land uitgaat. We weten dat geld te wisselen (bij de juwelier, waar anders?) en we kunnen langzaam richting het treinstation. (more…)