Sheikh Lotfollah Mosque
De bus is supersnel en arriveert een uur eerder dan geplant. Negin begeleid ons keurig naar de stadsbus en helpt ons met taxichauffeurs afwimpelen. Het gescheiden staan in de bus blijkt ook ditmaal geen succes. De bus is overvol en zodra de eerste meid lef toont en naast een man gaat zitten is het spreekwoordelijke schaap over de dam en volgen er dus meer. Het wordt echter steeds drukker in de bus en het ziet zwart van de chadors. Negin heeft moeite om haarzelf vast te houden omdat een vrouw zichzelf om een paal heeft gewikkeld en een duidelijk strijd levert om de paal niet te delen met andere. Gelukkig duurt de rit kort en kunnen we snel uitstappen. Negin helpt ons nog een woordje onderhandelen over de hotelprijs en samen met Marleen gaat er nog zo’n 1000 Toman (weet u nog?!) van de prijs af.
We zijn gearriveerd in Esfehan, volgens de poëten hier is dit de helft van de wereld. Sommige doen er dan nog een schepje bovenop en zetten de stad in hetzelfde rijtje als Athene en Rome. Benieuwd als we zijn zetten we de wandelpas in naar het Naghsh-e Jahan (Image of the world) plein, officieel Imam Square. Het staat op de Unesco lijst dus moet de moeite waard zijn, en dat is het. We nemen afscheid van Negin en zetten onze eerste voetstappen op dit enorme plein dat één van de grootste pleinen ter wereld is. Het is inderdaad prachtig. Het is rechthoekig en heeft een paar parels aan de randen staan. Twee turqouse gekleurde moskeeën en een paleis. We lopen een rondje en worden massaal gedag gezegt door de nieuwsschierige mensen. We drinken een paar koppen thee bij de tapijt verkopers die zich rotvervelen nu de toeristen niet meer durven te komen. Als we ons rondje afmaken komen we (niet voor het eerst) een Mullah tegen. Een Mullah?! In Soenitische landen noemen ze het de Imam, die titel is hier weggelegd voor de echte heilige. Dit is namelijk het land van het Sjiisme, als één van de weinige trouwens. (more…)