Eastbound

Train to Butterworth

De dag nadat Nederland, met opnieuw lelijk voetbal, Slowakije opzij zette, stappen wij de trein in vanaf Johor Bahru naar Butterworth. Het was een kort weerzien met Johor Bahru geweest. De stad heeft zowel een aangenaam als onaangenaam karakter. Het is Maleisië en dat betekend op iedere straathoek lekker eten, een lekker temperatuurtje (‘s avonds dan) en het leven speelt zich door eerder genoemde feiten allemaal af op straat. Maar Johor Bahru is de eerste stad in Maleisië waar we ons niet geheel veilig voelde. Mannen of jongens die allerlei diensten of ‘middelen’ aanbieden. We zijn na zoveel maanden natuurlijk wel wat gewent maar dat betekend dat je ook veel herkent. Zo ook de aanbiedingen waar je beter niet op in kan gaan en laten die aanbiedingen nou precies worden aangeboden in Johor Bahru.
We hebben in totaal zo’n dertien uur treinen voor de boeg een daarin zitten in het begin van de rit nog enkele uren treinrails die we nog niet eerder gehad hebben. Na een paar uur zijn we erachter dat dit vooral veel is dat we eerder hebben gezien, namelijk palmplantages. Het is zonde, vooral als je weet dat hier ooit prachtige jungle te vinden was a la Taman Negara. (more…)

Marleen in Kuantan, Negeri Mosque in background

We hebben de ouders uitgezwaaid dus het wordt tijd dat we onze eigen route weer gaan uitstippelen. Wat willen we nog zien? Hoeveel zin hebben we nog? En hoeveel geld is er nog te besteden? De eerste vraag is niet relevant want onze wensen lijst is nog oneindig. Zin in het reizen hebben we ook nog steeds. Maar wat willen we nog aan deze mooie reis toevoegen. Eén ding heb ik in mijn hoofd: niet meer vliegen. Tot nu toe hebben we twee keer gevlogen. De eerste keer was over Pakistan heen,  waar we achteraf nog best wel spijt van hebben. Het zou misschien de schakel zijn geweest tussen Iran en India, zodat India iets minder shocking zou zijn geweest. Maar ook door de verhalen op de weblog van fietser Koen, die we ontmoet hebben in Shiraz, is onze interesse in het midden oosten alleen maar groter. Pakistan blijft dus nog op de verlanglijst staan. De tweede keer vliegen was noodzakelijk. Over land vanaf India naar Birma is op dit moment niet mogelijk en er omheen is nog onmogelijker. Tweede keer vliegen was dus overmijdbaar. Een derde keer vliegen wil ik niet. In Kuantan aan de oostkust van Maleisië maken we een plan. Alle kosten worden door ons ingeschat en opgeschreven. Een opurtonistisch plan wordt opgesteld, de zijllen worden gehesen en het tempo opgevoerd. We zijn onderweg naar huis, maar dan wel over land en via Indonesië. (more…)