Eastbound

Hallo allemaal,

Hier wat filmpjes om het wachten tot de volgende verhalen wat makkelijker te maken. (more…)

Sveti Stefan is een voormalig vissersdorpje, een lust voor het oog en ook weer googlebaar. De volgende ochtend zijn we van gedachte veranderd. Weertechnisch en vooral reistechnish was Sveti Stefan een kleine ramp. Daarnaast zou het vele euro’s duurder worden. Dus werd er gekozen voor Podgerica ( je zegt Potgooritsja, zonder NL G maar met de G van Gorden ).

Podgorica is naast Rotterdam de lelijkste plek waar ik ooit ben geweest. Het enige wat deze stad het bezoeken waard maakt is de trein naar Belgrado en Leonardo ( L.P. tip ). In deze trein zitten we nu. (more…)

Op de top is gek genoeg een tombe gebouwd. Via een trap door een tunnel loop je over een paatje met aan weerzijde de afgrond richting een aantal hoge pilaren. Door de mist van de wolk zie je alleen het pad voor en achter je. Aan het einde van het pad kan je dan nog wel de pilaren zien. Even waande ik me op de weg naar de hemelpoort. Ik ben alles behalve gelovig maar dit was zo surrealistisch. Perplex en koud heb ik er niet aan gedacht een foto te nemen. Een ieder die dit op plaat wild, zal dezelfde barre tocht moeten afleggen. The price you’ll have to pay. De tombe is gebouwd voor de nationale held: Njegoš. Binnen bevindt zich een enorm beeld wat je nog meer doet twijfelen aan de echtheid van dit alles. Hoe krijgen ze zo’n zwaar ding hier?? Mocht je nu heel hard gaan googlen of flickren naar deze plek dan zal je prachtige plaatjes vinden zoals hieronder. Wij hebben een heel ander beeld. Des te onvergetelijker.

(more…)

Dag drie naar N.P. Lovcen. Auto huren was het idee. De te dure en te duur geklede tourguide vonden we niets en de OV-chip poortjes op de Lovcen berg zijn nog niet gereed. OV is dus geen optie.
Na onderzoek op Internet blijkt geen een Rent a Car company aan onze eisen te voldoen. Op naar de eerste de beste dan maar. Voordat we het een en ander hebben overwogen hebben we al een papiertje ondertekend met een paar vage regeltjes erop. Op alle vragen van ons was maar één antwoord voor handen: No problem. Deposit? No problem. Insurance? No Problem. What if someth… No problem!
Hmmm als mijn vader dit wist…. (more…)

In de ochtend nemen we afscheid van onze prachtige veranda en pakken we de bus oostwaarts. In de bus zie ik het Aziatische meisje weer. Nu heeft ze gezelschap van een engels sprekende jongen. Het voordeel van alleen reizen. Je ontmoet snel reisgenoten en maakt vrienden. Op Miran na hebben we genoeg mensen gesproken maar bleef het tot nu oppervlakkig. Ach van het gebrabbel van Marleen krijg ik al ruim zes jaar niet genoeg dus een jaartje kan daar ook nog wel bij.

De bus slingert ons langs de kust van Kroatie naar Montenegro. Kotor is het doel. Zowel de baai als het stadje. Na Herceg Novi razen we de baai in. De zwarte bergen doemen op aan de horizon en vormen een bijzonder contrast met het blauw/groene water van de Adriatische zee. We rijden de halve baai af tot we bij Kotor zijn. (more…)