Eastbound

Robin in the Oriënt express

De laatste dag Plovdiv is meteen de laatste dag Europa. Na ruim zes weken Balkan zijn we toe aan iets nieuws. Nieuwe cultuur,  nieuwe taal (hoewel ik het cyrillisch net aardig onder de knie krijg) en nieuwe menukaart. Deze dag bestaat uit wachten, wachten, hangen en wachten. De trein vertrekt pas om 22.00 die avond. Het plan om uit te slapen en rustig aan te doen is muslukt dus we zitten om 10.00 al aan het ontbijt. Onze nieuwe vriend Frank was al vroeg vertrokken voor de bus. Wij willen hoe dan ook zoveel mogelijk met de trein ook al moeten we de hele dag wachten. Met de derde bak koffie zettelen we ons in de knusse veranda van het hostel. Terwijl ik me vermaak met een acht weken oud katje knoopt Robin een gesprek aan met de twee hostel medewerkers. De spirituele gedachten van Antoon, één van de twee hostel medewerkers, gaan mijn pet te boven. Voor Robin de uitgelezen mogelijkheid om daar dieper op in te gaan. Volgens Antoon konden we makkelijk naar Afghanistan. Zolang wij maar niet aan angst dachten waren er ook geen kogels. “Just believe man!” Ehhmm Juist ja. (more…)