Eastbound

Tower of Skulls

Dag na onze aankomst is steevast een culturele dag. Meestal is het de eerste kans om de nieuwe plaats bij daglicht te zien. We proberen op deze dag de toeristattracties te ontdekken. Blijven we meer dan één dag in een plaats dan gebruiken we de overige dagen om de omgeving te zien, te relaxen of iets locals te gaan doen. Niš is één dag dus dat wordt toerist spelen. De rol van toerist speelt marleen met verve. Met kaart in de hand, camera om d’r nek en dagrugtas op en struinen maar. Niš biedt een fortress, beeld van man op paard maar de headliner van vandaag is Cele Kula of beter Tower of Skulls. Tijdens het gevecht om Čegar vocht de graaf van Resava tegen de Ottomanen. De graaf en zijn leger waren in flinke minderheid. Als kat in het nauw deed de graaf een ultieme poging zoveel mogelijk Ottomanen te vermoorden. Hij lokte de Ottomanen naar zijn leger en blies alles op. Kamikaze. 4000 Serven en 10.000 Ottomanen stierven.
De ottomaanse bevelhebber was op zijn zachts gezegd niet zo happy met deze actie en als wraak liet hij een toren maken van de schedels van de Serven. 950 schedels en bovenop de schedel van de graaf. Deze toren werd op de weg naar Istanbul neergezet en diende als voorbeeld voor een ieder die nog rebels wilde zijn.
Gaandeweg de jaren kwamen steeds meer familieleden de schedels “stelen” om een geliefden of zonen een waardige begrafenis te geven. Vandaag de dag zijn er nog een honderdtal over en daar is een kapel omheen gebouwd om het te beschermen. (more…)

Herfst kleuren

Elke keer als we weer in een nieuwe plaats aankomen is het weer spannend waar w zullen slapen. In de trein richting Nis krijg ik een telefoontje van “The Garden” dat ze ons komen op pikken van het station. Twee jonge mannen komen aangereden en brengen ons via het centrum naar het hostel The Garden. Als we aankomen zit het huis vol met mensen die vrienden van de familie uit Koeweit blijken te zijn. Onze drie persoonskamer met privé badkamer is een stuk luxer dan we de afgelopen week hebben meegemaakt. Mijn rug maakt een klein sprongetje van vreugde. Het is inmiddels 20:00 uur dus vlug op zoek naar eten. Aangezien het O.V. ongenummerd is en we in het donker niets kunnen vinden besluiten we een ‘cheap-ass’ taxi te pakken naar het centrum waar we onze magen willen vullen. Na een flinke wandeling hadden we nog steeds geen plek gevonden dat in onze ogen verder kon gaan als eettent. Na een tiental cafés (die allemaal vol zaten) sprong een enorme eettent in het oog die er ongelooflijk onaantrekkelijk uit zag. Door de enorme trek die we inmiddels hadden gekregen werd er zonder overleg unaniem besloten om naar binnen te gaan. Na een korte blik op de Cyrillische kaart werden we gedirigeert naar onze 16 persoonstafel. (more…)

Hallo allemaal,

Hier wat filmpjes om het wachten tot de volgende verhalen wat makkelijker te maken. (more…)

Wachten op het treinstation

De volgende dag hebben wij een dagtrip naar Subotica gepland. Ander half uur met de trein vanaf Novi Sad voor: Een stadje op de Hongaarse grens, met mooie architectuur en ( voor ons thuis gevoel ) een stukje vlak landschap zegt Lonely Planet. Op de gok vroeg naar het treinstation en binnen een kwartier hebben we een kaartje en een goede trein te pakken. Maar….. de trein is niet voor uit te branden, een brommobiel is nog sneller. Met ‘maar’ 45 minuten vertraging rijden we door het vlakke land (alsof je in de trein van Hoorn naar Alkmaar) zit en komen we in Subotica. (more…)

Novi Sad Skyline

Uiteindelijk belanden we dan toch in ons hostel in Novi Sad. Door een nog al hysterische juffrouw worden wij ontvangen. ” You are late” is het eerste wat ze tegen ons zegt. Het enige antwoord wat in ons op komt is: ” Yes, Serbianrailways”. In de ontvangstruimte/keuken treffen we vijf net gearriveerde andere gasten. Met ons er bij zeven gasten te gelijk is ook de reden van het gezucht en gekreun van de hostel dame. Geld, paspoorten en sleutels, het is een hele klus voor haar. Wij spannen niet waar ze zich zo druk op maakt. Het is wel meteen een klik om met de andere gasten in contact te komen. Vreemde blikken naar elkaar maakt ons aan het lachen om de juffrouw.

(more…)

Just a street with the sunset on background

Na zes dagen lang de ronde van Belgrado te hebben gelopen vertrekken we richting Novi Sad. ‘s Morgens vroeg de wekker om de trein te halen van 10:15 uur. Twee dagen van te voren hadden we gechecked bij de informatiebalie en tot onze spijt vertrok de trein niet van Belgrado CS ( waar ons hostel tegen over zit ) maar vanaf Novi Beograd ( nieuw Belgrado ).

Als we met de tram aankomen zien we een verpauperde wijk met een enorme vlooienmarkt. De spullen die hier werden verkocht varieerde van een halve veter tot aan illegale paspoorten. Nadat we nog even hadden getwijfeld om een vers afgekloven pen aan te schaffen zagen we het station. Wie het oude Bijlmer station kent kan zich een voorstelling maken van Novi Beograd. Novi was het trouwens niet echt meer. (more…)

Nee ik heb niet door ons bezoekje aan Kroatie een hekel aan Zagreb maar vandaag is Donderdag Uefacupdag.
Ajax speelt vandaag. Voor die paar mensen die het nog niet wisten: Ajax is voor me één van de belangrijkste dingen. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik met Ajax bezig houdt. Rondje websites hoort meerdere malen per dag bij mijn bezigheden. Flink afkicken dus het aankomende jaar. Maar niet vandaag. Vandaag speelt A.F.C.A. tegen Dinamo Zagreb. Belangrijke wedstrijd die gewonnen moet worden. We vinden onze plek om te kijken in de Balkanbet tent. De grootste hobby van de balkan is gokken op wedstrijden. Deze gokcafé’s vormen samen met kiosken, pekera’s (bakkers), banken en koffiehuizen het straatbeeld van de balkansteden. We nemen plaats aan een tafeltje terwijl de plaatselijke Partizan zijn wedstrijd aan het verliezen is tegen Brugge. De sfeer zit er dus niet echt in. De inmiddels dus flink chagrijnige café bewoners bestaan uit een wat ouder en schimmig uitziende groep mannen. Alleen maar mannen. Het vreemdst wordt dan ook gekeken naar Marleen. Een vrouw in hun café dat waarschijnlijk dient als vluchtplek voor vrouwlief thuis. Maar deze indringster komt voetbal kijken drinkt bier (en nog sneller dan haar vriend!)! (more…)

22.00. We komen vermoeid aan op Beograd C.S. Op zoek naar een ATM en dan nog zoeken naar het Hostel. We vinden het uiteindelijk in omgekeerde volgorde. Het hostel is op de zesde verdieping van een smerig oud gebouw. Een oude lift doet dienst als hulpmiddel om op de zesde verdieping te komen. Veel vertrouwen hebbeen we niet in dit ding. De lift brengt ons dan ook in eerste instantie niet hoger dan verdieping anderhalf. Nerveus op de knoppen drukken blijkt de oplossing te zijn en als de lift op de vijfde verdieping stopt stappen we snel uit en lopen we de rest wel. (more…)

Sveti Stefan is een voormalig vissersdorpje, een lust voor het oog en ook weer googlebaar. De volgende ochtend zijn we van gedachte veranderd. Weertechnisch en vooral reistechnish was Sveti Stefan een kleine ramp. Daarnaast zou het vele euro’s duurder worden. Dus werd er gekozen voor Podgerica ( je zegt Potgooritsja, zonder NL G maar met de G van Gorden ).

Podgorica is naast Rotterdam de lelijkste plek waar ik ooit ben geweest. Het enige wat deze stad het bezoeken waard maakt is de trein naar Belgrado en Leonardo ( L.P. tip ). In deze trein zitten we nu. (more…)