Eastbound

Marleen in Kuantan, Negeri Mosque in background

We hebben de ouders uitgezwaaid dus het wordt tijd dat we onze eigen route weer gaan uitstippelen. Wat willen we nog zien? Hoeveel zin hebben we nog? En hoeveel geld is er nog te besteden? De eerste vraag is niet relevant want onze wensen lijst is nog oneindig. Zin in het reizen hebben we ook nog steeds. Maar wat willen we nog aan deze mooie reis toevoegen. Eén ding heb ik in mijn hoofd: niet meer vliegen. Tot nu toe hebben we twee keer gevlogen. De eerste keer was over Pakistan heen,  waar we achteraf nog best wel spijt van hebben. Het zou misschien de schakel zijn geweest tussen Iran en India, zodat India iets minder shocking zou zijn geweest. Maar ook door de verhalen op de weblog van fietser Koen, die we ontmoet hebben in Shiraz, is onze interesse in het midden oosten alleen maar groter. Pakistan blijft dus nog op de verlanglijst staan. De tweede keer vliegen was noodzakelijk. Over land vanaf India naar Birma is op dit moment niet mogelijk en er omheen is nog onmogelijker. Tweede keer vliegen was dus overmijdbaar. Een derde keer vliegen wil ik niet. In Kuantan aan de oostkust van Maleisië maken we een plan. Alle kosten worden door ons ingeschat en opgeschreven. Een opurtonistisch plan wordt opgesteld, de zijllen worden gehesen en het tempo opgevoerd. We zijn onderweg naar huis, maar dan wel over land en via Indonesië. (more…)

De mooiste foto van onze reis tot nu toe doet mee met de Volkskrant fotowedstrijd.
Klik op de foto of de banner bovenaan onze website en jij kan je stem geven!

Wat voor verhaal krijg jij bij deze foto?

Bedankt voor het stemmen!

Klik hier om te stemmen

Duck & Rice

Er zijn mensen die op reis gaan voor architectuur. Mensen die op reis gaan voor cultuur. Mensen die op reis gaan voor religie. Mensen die op reis gaan voor natuur. Mensen die op reis gaan om niets te doen. Mensen die op reis gaan om hun favoriete sportclub te volgen. En er zijn mensen die op reis gaan voor eten. Met het laatste bedoel ik niet de mensen die afreizen naar andere gebieden uit pure noodzaak maar de mensen die hun culinaire denkwereld willen verbreden. Penang is de naam en het is om op te eten zo lekker. (more…)

Tropical island

Achteraf veel te snel, verlaten we het leuke stadje (zonder toeristen) Ipoh  en reizen we af naar de kust. Er zit nog steeds in ons hoofd dat we ergens een langere tijd op 1 plek moeten blijven om iets tot rust te komen. We gaan het proberen op een eiland. Nog voordat we op de ferry zitten worden we naar binnen gesleurd door een griet met een boek vol hutjes en huisjes. In een klein plaatsje en zowat aan het strand, klinkt prima. (more…)

“I don’t live to work, I work to live and live at the weekend
and maybe spend a week in the sun
I come home, wet the bed, throw my sheets out the window
And Sunday morning comes…………”

Football on the Padang

Back on the road again
Palmplantages vliegen voorbij, de enkelspoor ring wordt weer doorgegeven en de kaartjes weer ouderwet geknipt. We zijn weer onderweg. Marleen fitter dan fit en de drang om avonturen te beleven maakt de treinrit eigenlijk teleurstellend. Geen gechai, geen tralies voor de ramen, geen opdringerige verkopers maar een grote plasma televisie waar alle Maleisiesche ogen aan vastgekleefd zitten als een paperclip op een magneet. Tot overmaat van ramp komt de trein op tijd aan en zijn we allerminst gesloopt van de rit. Wat is er toch aan de hand? (more…)

Petronas towers from out and inside

Marleen is uit het ziekenhuis. Nog wel met infuus (wel losgekoppelt) in haar arm maar ze hoeft nog maar 1 middag terug te komen. Eindelijk kunnen we de stad bekijken waar we al een ruime week in verblijven. Kuala Lumpur (Muddy Samenvloeing, vrije vertaling) is een verademing na maanden van stoffige steden. Zagreb, Sarajevo, Belgrado, Istanbul, Damascus, Teheran en Delhi zijn allemaal hoofdsteden / wereldsteden maar toch allemaal met een iets stoffig karakter. Ik gebruik stoffig omdat het lastig is om er een goed woord voor te vinden. In mijn optiek houdt dat in dat straten niet zo schoon / onderhouden zijn, veel last hebben van straatkatten, koeien of honden, weinig tot geen prullenbakken zodat er veel afval te zien is. Nu dan de relatief schone wereld van Kuala Lumpur. Moderne stad tot op het bot. Maar daar is dan het probleem: Wat is er nu zo intressant aan deze stad, wat is leuk genoeg om voor jullie en onze herinering op te schrijven.  Twee weken Kuala Lumpur een geen idee waar ik moet beginnen. Ik probeer al dagen aan dit verhaal beginnen maar struikel iedere keer na een aantal regels. (more…)

Maarten Spanjer als taxichauffeur

Raar einde, raar begin.

Raar einde.

Het plan was Kolkata – Chennai – Trivandrum – Kuala Lumpur. Het werd Kolkata – Kuala Lumpur. Het einde van onze reis in India benadrukt het dubbel gevoel dat we overhouden aan het land. Prachtige natuur, verschillende culturen, verschillende religies en verschillende architectuur. Maar hebben we niet mooiere, al dan niet minder vervuilde, natuur gezien? Verschillende culturen in de verschillende landen? Kenden we verschillende religies binnen een land niet al van de balkan? Natuurlijk was de architectuur prachtig maar je moest er wel naar zoeken. “India, you love it or you hate it”. In ons geval deden we het allebei. Dat Marleen ziek werd heeft niet in het voordeel gewerkt voor India maar het had overal kunnen gebeuren. Wij waren klaar met het land en hadden niet meer de energie om er meer uit te halen en vonden niet de rust om energie te tanken. Hoe je het ook wendt of keert: India heeft een indruk achter gelaten. (more…)